Forum Idei Wdowi grosz 2 (P)

Wspólna wartość (tylko dla prowadzącego): By moje życie pobiegło niezwykłą drogą.
Podczas poprzedniego spotkania patrzyliśmy na ubogą wdowę, która wrzuciła do skarbony wszystko, co miała na swe utrzymanie. Jeszcze raz przeczytajmy.

42 Przyszła… uboga wdowa i wrzuciła dwa pieniążki, czyli jeden grosz. 43 Wtedy przywołał swoich uczniów i rzekł do nich: …Ta uboga wdowa wrzuciła najwięcej ze wszystkich, którzy kładli do skarbony. 44 Wszyscy bowiem wrzucali z tego, co im zbywało; ona zaś ze swego niedostatku wrzuciła wszystko, co miała, całe swe utrzymanie. (Ewangelia Marka 12)

Przypomnijmy, dlaczego ta kobieta zrobiła to, co zrobiła? Miała nadzieję, że Bóg poprowadzi ją nową, niezwykłą drogą. Oparła się na obietnicach Boga, zaufała. Szczególną dla niej wartością było to, by jej życie pobiegło nową, lepszą, bardziej niezwykłą drogą. • Co się więc kryje za słowami „wdowi grosz”? Uznaj Boga za podstawę swojego bezpieczeństwa, zaufaj Mu i „wrzuć do skarbony” coś, co do tej pory było ostoją bezpieczeństwa, a Bóg poprowadzi ciebie nową, bez porównania lepszą drogą.
Poznajmy jeszcze inne niezwykłe obietnice Boga, w których mówi, jak będzie angażował się w nasze życie, gdy Mu zaufamy. Z Psalmów.

2 Bóg jest dla nas ucieczką i mocą: łatwo znaleźć u Niego pomoc w trudnościach. (Psalm 46) 5 Szczęśliwy człowiek, który złożył swą nadzieję w Panu… (Psalm 40) 5 Powierz Panu swoją drogę i zaufaj mu: On sam będzie działał. (Psalm 37)

Czego możemy spodziewać się, gdy zaufamy obietnicom Boga? Doświadczymy pomocy w trudnościach. Doświadczymy szczęścia, a więc pełni życia. Doświadczymy działania Boga, czyli Jego wpływu na nasze życie. Nasze życie pobiegnie nową, niezwykłą drogą. Czy może być coś ciekawszego?
Studium przypadku 1. Co Abraham „wrzucił do skarbony” i z jakim skutkiem?

1 Pan rzekł do Abrama: Wyjdź z twojej ziemi rodzinnej i z domu twego ojca do kraju, który ci ukażę. 2 Uczynię bowiem z ciebie wielki naród, będę ci błogosławił i twoje imię rozsławię… Przez ciebie będą otrzymywały błogosławieństwo ludy całej ziemi. 4 Abram udał się w drogę, jak mu Pan rozkazał… Abram miał siedemdziesiąt pięć lat, gdy wyszedł z Charanu. (Księga Rodzaju 12) Odp. „Wrzucił do skarbony” poczucie bezpieczeństwa wynikające z zamieszkania w rodzinnej miejscowości i poszedł za planem Boga dla jego życia. Jego życie potoczyło się zupełnie innym torem. Doświadczył wielkiej pomyślności, a jego wpływ na losy świata jest ogromny.

Studium przypadku 2. Co uczniowie „wrzucili do skarbony” i z jakim skutkiem?

16 Przechodząc obok Jeziora Galilejskiego, ujrzał Szymona i brata Szymona, Andrzeja, jak zarzucali sieć w jezioro; byli bowiem rybakami. 17 Jezus rzekł do nich: Pójdźcie za Mną, a sprawię, że się staniecie rybakami ludzi. 18 I natychmiast zostawili sieci i poszli za Nim. (Ewangelia Marka 1) Odp. „Wrzucili do skarbony” poczucie bezpieczeństwa wynikające ze stabilnej pracy. Ich życie pobiegło zupełnie innym torem. Ich wpływ na losy świata jest przeogromny.

Czy jest tu coś dla mnie wartością?
Co można „wrzucić do skarbony” patrząc na Fundamentalny Plan? Po zapoznaniu się z Fundamentalnym Planem: Moje „ja” na tronie, moje „ja” za sterem, poddanie steru Chrystusowi.